آنگاه که ایمن می شوم از

                                 کلامت

می رویم از

                 نگاهت

از کتاب سایه های آویزان نوشته آوا

دلم هوایت دارد
آینه را می چرخانم
هوا ابریست
دست بر گونه
با دهانی بشکل خاطره
حلول می شوم در خویش
ودر غربت نگاهم
می چکم
با این همه
پیر شدم
در کتابی که
نخواندمش هرگز...

1-طفیل لحظه ای هستم

سبز
از
با تو بودن.
2-
آنگاه که ایمن می شوم از
کلامت
می رویم از
نگاهت
3-
وقتی تو با منی
درختان
در سپیدی سرد
هم
شکوفه می دهند.